Het meest geweldige feest
Als kind vond ik Sinterklaas het leukste feest van het jaar. Als je lief was geweest – en dat was ik natuurlijk – dan kreeg je cadeautjes. Geen fratsen of verplichtingen, maar snoep en cadeautjes. Wat wil je als kind nog meer?
Mijn oudere broer dacht daar toch anders over. Hij riep altijd dat het nep was. Onzin vond ik dat. Net als al het andere wat hij zei, want we konden het eigenlijk niet zo goed vinden met elkaar.
Ieder jaar, als het toch goed gekomen was met pakjesavond, dan zag ik daarin de bevestiging van mijn gelijk. Daarnaast kon het ook niet anders, want als hij gelijk had, dan zou dat betekenen dat onze ouders en het hele land zouden liegen. En dat kan niet. Toch?
Groot verdriet
Op een dag kwam mijn moeder met me praten. Over Sinterklaas. En hulpsinterklazen. Over dat mijn favoriete feest toch niet helemaal ging zoals me altijd verteld was. En dat mijn broer stiekem toch gelijk had.
Ik was boos, verdrietig en vooral teleurgesteld. In de wereld, in mijn ouders, en misschien ook wel een beetje in mezelf, omdat ik nooit de mogelijkheid heb overwogen dat het anders was dan ik dacht en mijn moeder verteld had.
Ik heb mezelf toen beloofd dat als ik ooit kinderen zou krijgen, dat het dan anders moest.
Op de sportschool
Op de sportschool doen we bewust rustig aan in deze tijd van het jaar. We hebben één jaar pietengym gedaan, maar we hadden de indruk dat de meeste kinderen het fijner vonden als de les gewoon de les was. Even een ‘normaal’ vast punt in een drukke tijd.
In het eerste jaar van de sportschool, was er voor alle sporters een chocoladeletter aan het eind van de les. Het was een klein groepje en er was voor iedereen de eigen voorletter. Niet teveel fratsen, maar wel een blijk van waardering.
Inmiddels zijn we een flink stuk groter, maar de chocoladeletters zijn traditie geworden.
Als moeder
Op een gegeven moment was het zover. Ik was moeder en mijn kind was in de sinterklaasleeftijd. Ik was nog steeds in dubio over hoe je daar als ouder nou het beste mee om kunt gaan.
Alleen blijkt dat je als ouder erg weinig te vertellen hebt in deze tijd van het jaar. Nederland viert namelijk sinterkaas. In de winkels, op televisie, op de kinderopvang, op school, in het zwembad, op de sportclub. Overal is er wat. Zelfs als je zou willen, is het niet te vermijden.
Zelf zijn we altijd erg zorgvuldig en terughoudend met wat we tegen de kinderen zeggen over
Sinterklaas en Piet. We hebben geen grote verhalen verteld, of dingen die niet waar zijn. En bij lastige vragen hebben we alleen teruggevraagd wat ze er zelf van denken.
Alleen op de opvang en school zijn mensen iets minder terughoudend in. Er wordt een verhaal verteld en uitgelegd. Vanaf dat moment heeft juf het gezegd en is het waar. Geen speld tussen te krijgen bij onze kinderen.
Timing
In groep 5 worden er op school surprises gedaan, dus voor die tijd moet hij weten hoe het allemaal werkt.
Als je te lang wacht met uitleggen, hoort hij het straks van een vriendje en dat is heel naar. Als je te vroeg bent met uitleggen dan is het nog niet goed te bevatten voor jongere kinderen.
Als ik nu bijvoorbeeld met onze kleuter moet praten over hoe het sinterklaasfeest werk, dan loop ik het risico dat hij op school even haarfijn aan de juf en alle andere kinderen uit de klas uitlegt hoe het allemaal werkt. En dat is ook weer niet de bedoeling.
Voor de zomer kwam de oudste met me praten. Hij lijkt soms wat warrig, maar nu was hij heel helder: ‘Mama, ik begrijp dingen niet altijd goed en ik weet vaak niet of iets echt is of niet. Als je weet dat ik iets verkeerd begrijp, wil je het dan ajb zeggen?’ Slik. Nu is het tijd.
Ik heb hem beloofd dat ik dat zou doen. En tegelijk even een overzicht gemaakt van de dingen die ik uit moest leggen (sint, kerst, paashaas. Ik was alleen de tandenfee vergeten bleek later)
Het verhaal
In oktober ging zijn kleine broertje een nachtje uit logeren. Dit was het moment! De oudste heeft dan een weekend de tijd om alles te verwerken en erover te praten, ruim voordat het sinterklaasjournaal van start gaat.
Ik was zelf best een beetje zenuwachtig. Ik had ergens een voorbeeld van iemand gelezen (ik kan de link niet meer vinden, sorry, maar heel veel dank!). Deze moeder had haar kind verteld dat er lang geleden in een dorp een meneer geleefd heeft die lief was voor kinderen en cadeautjes of wat lekkers in de schoenen deed op 5 december.
Net als alle andere mensen ging hij op een gegeven moment dood. Omdat de mensen in het dorp het zo mooi vonden wat hij deed, zijn ze doorgegaan met het geven van cadeautjes aan kinderen en hebben ze er het sinterklaasfeest van gemaakt. En omdat dat zo’n mooi idee is, vieren we dat feest vandaag de dag nog.
Alle sinterklazen en pieten die je ziet zijn dus alsof. Maar het feest, de gezelligheid en de cadeautjes zijn echt.
Veel vragen
Hij moest het heel even verwerken en had veel vragen. Hij vroeg over de intochten, de feesten, lopen op het dak, de schoorsteen en openhaard.
Hij begreep nu waarom ik me geen zorgen maakte als de haard of verwarming aan was. En dat we bij visite altijd zorgen dat het huis er netjes uitziet, maar voor sinterklaas en piet niet. Duizend dingen waar hij zich zoveel zorgen om gemaakt heeft.
Je zag het langzaam landen bij hem en de stress viel weg. Even later kwam er ook weer een twinkel in zijn ogen. ‘Andere kinderen weten dit geheim nog niet.’ En hij ging heel hard proberen om het voor zijn kleine broertje geheim te houden.
Vergeten?
In het najaar gingen we naar de intocht en aansluitende kinderdisco in het dorp. Ik heb hem gevraagd of hij in pietenpak wilde, of in zijn normale kleren. Hij wilde gewoon in pietenpak zoals altijd.
Het was druk bij de intocht en hij wilde zo hoog mogelijk klimmen om maar een glimp van sint en de pieten op te kunnen vangen. De hele optocht door het dorp heeft hij meegelopen. En de kinderdisco was een groot succes. Er werd gezongen, gedanst en druk heen en weer gestuiterd. Het was supergezellig.
Ik vroeg me af of hij misschien ons gesprek vergeten was, maar toen we even alleen waren en ik er naar vroeg, legde hij uit dat hij goed zijn best aan het doen was om te zorgen dat het feest voor iedereen gewoon door kon gaan. Hij was heel hard aan het proberen om het geheim niet te verklappen.
Het geheim van sinterklaas
Dit jaar ervaarde hij het hele feest veel relaxter en eigenlijk met veel meer plezier. De leuke dingen zijn gebleven en de zware druk en spanning zijn verdwenen.
Op zaterdagmiddag gingen we wat eerder weg uit de sportschool om pakjesavond te vieren. In de auto was hij druk aan het kletsen met zijn kleine broertje. Het gesprek ging over sinterklaas en hoe het nou allemaal werkt met het feest op school en met pakjesavond.
Ineens roept hij keihard: ‘Weet je eigenlijk wat het geheim van sinterklaas is? Kom hier, ik ga het je vertellen.’
Ik schrok me een ongeluk en probeerde tijdens het rijden nog te redden wat er te redden viel, maar hij was sneller dan ik.
‘Sinterklaas heeft een hartjesonderbroek!!’ En met twee jongens die dubbel lagen van het lachen reden we door.
.