Ik kan mezelf behoorlijk druk maken om belangrijke en minder belangrijke dingen. Door de jaren heen ben ik een stuk stressbestendiger geworden (vind ik zelf), maar soms ben ik nog steeds een stresskonijn. Mijn kinderen hebben soms ook last van stress. Je ziet het in hun gezichtje opbouwen. Om hele andere dingen weliswaar, maar de frustratie als iets niet naar wens gaat, en de stress die dat geeft, zijn echt.
Peuterstress
De jongste zit momenteel in een fase waar hij idolaat is van auto's. De hele dag moeten er zoveel mogelijk auto's heen en weer gesjouwd worden. Sommige moeten op een bepaalde plaats staan op een bepaalde manier, (en dus niet een heel klein stukje opzij als ik hem per ongeluk verschuif..). Andere auto's moeten perse in zijn bed liggen en weer een andere partij wil hij de hele dag bij zich hebben. Op zich vind ik het prima dat hij zo in zijn spel op gaat, maar als het even niet naar wens gaat, dan is hij flink overstuur.
Zo had hij gisteren een aantal auto's uitgekozen om rond te dragen en dit waren er best wel veel. Zo veel dat hij het niet goed kon dragen en er steeds een auto viel. Hij raapte de gevallen auto steeds weer op, maar zodra hij hem vast had, viel er weer een andere. Zij gezichtsuitdrukking verstarde en hij werd steeds bozer. Je zag de stress in zijn lijfje opbouwen, totdat hij alles aan de kant smeet om zich vervolgens krijsend op de grond te laten vallen. Na even uithuilen en een flinke knuffel ging hij het opnieuw proberen en herhaalde hetzelfde scenario zich weer een aantal keer. De arme jongen. Ik heb geprobeerd om hem af te leiden en ander speelgoed te laten zien, maar helaas. Het moest en zou lukken.
Kleuterstress
De wereld van mijn kleuter is iets groter dan die van zijn kleine broertje. Hij beleeft meer, is vaker ergens zonder zijn ouders en heeft ook grotere dingen om zich druk om te maken. Hij is wel enorm gegroeid de afgelopen periode. Hij kan het nu goed aan als er onverwachts een andere juf of meester op school of zwemles is, terwijl dat een jaar geleden nog een groot probleem was wat tot een hoop stress leidde. Het lijkt wel alsof hij meer vertrouwen heeft gekregen, zowel in zichzelf als in de juffen en meesters. Maar er is nog wel wat ruimte voor verbetering. Ik vertelde hem dat we volgende week een kennismakingsgesprek met de juf hebben. Het was mijn bedoeling om dat alleen tegen hem te zeggen, zodat het volgende week niet onverwachts komt, maar hij schrok en riep meteen dat hij dat wel heel spannend vond.
Ook vindt hij het nog spannend om speelafspraakjes te hebben en nieuwe vriendjes te maken. Een jaar geleden deed hij dat dan ook niet, maar nu gelukkig wel. En iedere keer als hij iets nieuws heeft gedaan, dan zie je de opluchting bij hem. Zo heeft hij nu een vriendje gemaakt op zwemles en toen hij hem buiten tegenkwam mompelde hij een zenuwachtig 'hallo'. Eenmaal in de auto vertelde hij stralend dat hij een vriendje gemaakt had en dat ze grapjes aan het maken waren tijdens de les, en ook samen op hun kop hadden gekregen omdat ze de verkeerde kant op liepen. Vanuit de gang hoorde ik wel dat er een Noah en nog iemand op hun kop kregen, en het bleek mijn zoon te zijn die, samen met zijn nieuwe vriendje, even in de war was.
Examenstress
Vorige week schreef ik al over de voorbereiding voor de examens op de sportschool. Nu de examens dichterbij komen, neemt de stress ook flink toe. Er wordt iedere les heel hard getraind. Sommige kinderen komen vragen wat ze precies moeten laten zien en willen graag horen dat ze het allemaal weten. Van jongere kinderen en kinderen die dit voor het eerst meemaken, komen ook de ouders vragen of het allemaal wel goed komt en hoe het precies werkt.
We doen dit twee keer per jaar, maar het blijft heel bijzonder. Er zakt niemand voor een examen. Bij de kinderen zijn er twee opties: je doet het goed en dan slaag je voor de volgende slip of band, of je doet het uitzonderlijk goed en dan sla je een slip over. Bij de volwassenen heb je ook twee opties: als je toe bent aan de volgende graad doe je examen, en als je daar nog niet aan toe bent, doe je nog geen ezamen. Zakken gebeurt dus niet, maar zodra de examenweek nadert, zijn mensen toch bang voor wat er gebeurt als het allemaal niet goed gaat.
We stellen mensen gerust door te benadrukken dat ze op hun eigen kunnen moeten vertrouwen. Blijven ademhalen, blijven kijken wat er gebeurt, en daarna en stap voor stap proberen om je positie te verbeteren. Volgende week gaan we zien of dat een beetje gelukt is.
Coronastress Deze week was er weer een persconferentie waarin aangescherpte coronamaatregelen werden aangekondigd. Dit zat er al een tijdje aan te komen, maar desondanks schoot ik vorige week toch ineens in de stress. Wat komen er voor maatregelen? Moeten we weer dicht? Redden we het financieel? Ik kan hier weinig aan doen, maar toch. Natuurlijk probeer ik me aan de maatregelen te houden en op die manier mijn steentje bij te dragen, maar het is niet dat ik zelf kan bepalen of de sportscholen open blijven en onder welke voorwaarden. Mijn stress is hier dus niet functioneel en volkomen zinloos. Tijd voor een stukje 'practice what you preach'. Rustig blijven ademhalen, kijken wat er gebeurt en handelen. Niet piepen dus, maar gewoon mijn schouders eronder en hopen op het beste.
Tijdens mijn studie kreeg ik in de stress van een tentamenperiode altijd de onbedwingbare neiging om mijn kamer op te ruimen en de gezamenlijke keuken grondig schoon te maken. Waarschijnlijk in een poging om grip en overzicht te krijgen op het deel van mijn omgeving waar ik wel invloed op heb. Het voelt nu precies hetzelfde. Het hele huis moet netjes en opgeruimd. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik om-en-om werk- en huishoudelijke taken doe, en dat gaat best goed. Ik probeer ook om meer dan normaal met mijn kinderen te spelen. Ik denk dat het ons allemaal helpt. Zij vinden het fijn en gezellig, ik geniet er van en hopelijk ontstressen we zo samen. Als de coronastress aanhoudt, heb ik straks in ieder geval veel gespeeld, hard gewerkt en een opgeruimd huis. Misschien is mijn stress dan toch een beetje functioneel.
'Het grootste wapen tegen stress is ons vermogen één bepaalde gedachte te kiezen en niet een andere'
- William James -
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.