Vrij dwangmatig maak ik iedere ochtend met pen en papier een takenlijst van een aantal dingen die ik moet en wil doen. Als ik iets van de lijst gedaan heb, dan zet ik er met een dikke zwarte stift een streep door. Heerlijk. Op deze manier vergeet ik geen dingen en heb ik overzicht over alles wat nog moet gebeuren. Inmiddels is de eerste week van mijn zomervakantie alweer voorbij en is er toch lang niet zoveel doorgestreept als ik had gehoopt. Hoe komt dat toch?
Te veel
Allereerst heb ik de gewoonte om veel te veel dingen op mijn lijst te zetten. Iedere ochtend als ik rustig met een kopje koffie zit, maak ik de nieuwe lijst voor de dag. Ik heb een grote masterlijst met alles wat nog moet gebeuren, onderverdeeld in drie categorieën: werk, huishouden en overig. Op de lijst voor dag kies ik een aantal dingen om te doen, met in ieder geval drie keer werk en drie keer huishouden. Afspraken tellen ook als een punt op de lijst, dus op een dag met veel verplichtingen is er minder ruimte voor extra dingen. Wat het lastig maakt, is dat ik alles wat tussendoor komt, of wat ik me ineens herinner 'even' bijschrijf op de lijst. Daardoor wordt de lijst als vrij snel onmogelijk lang.
Uitstelgedrag
Los van dat mijn to-do lijst zelf al vrij ambitieus is, stel ik ook vaak dingen uit. Dit heeft verschillende oorzaken. Soms komt het doordat de kinderen iets nodig hebben. Als ze even rustig een filmpje zitten te kijken, lijkt het bijvoorbeeld een kleine moeite om even de vaatwasser in te ruimen. Alleen zodra ik opsta om dat te doen, hebben ze toch ineens iets nodig. 'Zullen we een spelletje doen?', 'Mag ik een ijsje?', 'Ik heb dorst.', 'Waar gaan we zo heen?', of duizend andere dingen die écht niet kunnen wachten. Als ze snel geholpen zijn, kan ik alsnog even de afwas doen, maar meestal zijn we anderhalf uur verder en staat de afwas nog gewoon op het aanrecht te wachten. Ze kunnen dat natuurlijk ook aan papa vragen, maar ze vragen het in eerste instantie aan de ouder die even bezig is.
Het kan natuurlijk gebeuren dat de kinderen iets nodig hebben, maar vaak ben ook ik gewoon zelf aan het uitstellen. Dan heb ik genoeg gelegenheid om iets te doen, maar zit ik net even lekker. Dan kijk ik even op social media, en dan is het ineens een half uur later. Ook speel ik graag spelletjes op mijn telefoon en dan vergeet ik de tijd.
Het is niet dat ik helemaal niets gedaan krijg. Een hoop dingen moeten nu eenmaal gebeuren en die doe ik dan ook gewoon. Ik ga naar de sportschool en doe mijn werk daaromheen, ik zorg dat de kinderen op tijd zijn waar ze moeten zijn en de juiste spullen mee hebben, en als gezin hebben we natuurlijk ook boodschappen en schone kleren nodig. Ook is het fijn als het huis een beetje bewoonbaar is. Deze basale dingen kan ik goed bijhouden. Het zijn de extra dingen, de dingen die niet urgent zijn, zoals de grote schoonmaak, kleding uitzoeken, en onderhoud waar voor mij de uitdaging begint.
Wat doen mensen die het strak op orde hebben?
Als ik om me heen kijk, dan ken ik een aantal mensen die hun hele huis strak op orde hebben. Zij hebben en strakke routine voor de dagelijkse klusjes en benutten extra tijd voor extra klusjes. Ik heb hier diepe bewondering voor en probeer hier een voorbeeld aan te nemen. Al sinds ik op mezelf woon, streef ik ernaar om het huishouden en de administratie volledig op orde te hebben. Eigenlijk is het raar dat je van alles op school leert, maar dat hier eigenlijk heel weinig aandacht aan wordt besteed. Je krijgt natuurlijk veel van thuis mee, maar toch.
Als ik mezelf vergelijk met mensen die alles netjes op orde hebben, dan is er één duidelijk verschil: prioriteit. Ik vind het fijn als alles netjes en op orde is, maar ik vind het ook niet heel erg als het nog even niet zo is. Mensen die alles strak op orde hebben, vinden dat belangrijk en geven daar prioriteit aan. Na het eten gaat bijvoorbeeld eerst de vaatwasser aan en worden de keuken en tafel schoon gemaakt en daarna is het pas tijd voor koffie. Ik maak eigenlijk altijd eerst koffie, daarna gebeurt er iets en dan blijft de afwas staan voor later.
Zo probeer ik bijvoorbeeld ook om alles waar ik langs loop, gelijk op zijn vaste plek te leggen en zo alles netjes te houden. Op zich werkt dit wel aardig, alleen hebben mijn kinderen een tegenovergestelde routine ontwikkeld. Vooral mijn jongste zoon moet iedere speelgoedkist waar hij langsloopt even omgooien. Niet om er mee te spelen, maar alleen omdat hij het leuk vindt om alles om te gooien. Zucht.
Als ik me voor probeer te stellen wat de ouders waar ik een voorbeeld aan wil nemen nu zouden doen, dan denk ik dat ze hun kind vertellen dat dit niet de bedoeling is en samen alles weer netjes opruimen. Het kind legt zich hier dan bij neer en gaat met iets anders spelen en alles is nog netjes. Bij ons lukt dit meestal niet zonder protest. Mijn jongste zoon zit nu in een 'nee' fase en wordt erg boos als hem verteld wordt dat iets niet mag. Mijn oudste zoon wordt erg verdrietig als iets niet mag. Ook speelt hij thuis graag alleen met iets, terwijl zijn broertje niets liever wil dan samen met hem spelen en zijn speelgoed afpakken. Als ik ingrijp, wordt het een drama, maar als ik niet ingrijp, ligt binnen een paar minuten de hele kamer vol met al het speelgoed. Op zich is dat niet zo erg, maar de laatste tijd is dat dan weer precies het moment dat er een beker drinken omgaat of een glas kapot valt. En zo blijf ik bezig.
Prioriteiten
Wat zijn mijn prioriteiten eigenlijk? Mijn gezin staat met stip bovenaan. Ik vind het geweldig om tijd met hen door te brengen en ik straal zelfs nu ik over ze schrijf. Natuurlijk is ook ons bedrijf, ons budocentrum, erg belangrijk. We hebben dit vanaf de grond opgebouwd en werken hier iedere dag met veel plezier aan. Ook familie, vrienden, reizen, en hobby's hebben prioriteit.
Nu alles wat ik belangrijk vind bij elkaar staat, begrijp ik ineens waarom het met het huishouden maar niet lukt. Het heeft namelijk voor mij geen prioriteit en voor Sam ook niet. En dan is het ook logisch dat er steeds iets tussenkomt en dingen niet gedaan worden.
Als ik meer gedaan wil krijgen, dan zal ik er dus meer prioriteit aan moeten geven. Ik ben ervan overtuigd dat als je jezelf ertoe kunt zetten om iedere dag een paar minuten iets te doen, je echt alles kunt bereiken als je het maar lang genoeg volhoudt. Als je iedere dag een paar minuten extra opruimt, drie extra emails beantwoordt of schrijft, en één extra puntje van de to-do lijst afwerkt, dan heb je na een tijdje echt bergen extra werk verzet. Maar dit kan alleen als het ook prioriteit krijgt.
Erop uit
Ik had me dit jaar voorgenomen om gelijk aan het begin van de zomervakantie de woonkamer eens goed onder handen te nemen, het kinderspeelgoed te reorganiseren en achterstallig schilderwerk te doen. Ook wilde ik achterstallig werk van de sportschool doen en een aantal blogs vooruit schrijven. Inmiddels heb ik wat werk gedaan, één kast uitgezocht en bovenop de oven (ideale plaats om dingen 'even' buiten bereik van kleine kinderhandjes neer te leggen) opgeruimd. Van de rest is nog niets terecht gekomen. Kennelijk was ik vergeten hoe druk een vakantie met kinderen ook alweer is, en waar mijn prioriteiten liggen. Naast pyjamadag, tenten en torens bouwen in de woonkamer, en pannenkoeken bakken, is het ook ontzettend leuk om erop uit te gaan met de kinderen. En dat heeft voor mij echt prioriteit!
Zo zijn we in alle speeltuinen in het dorp geweest, gaan ze uit logeren bij opa en oma's, zijn we met de jongste naar de dierentuin geweest en met de oudste naar het Omniversum naar een film over het leven van een zeeschildpad. Echt superleuk! Ook mocht de oudste met zijn tante mee kamperen op de kinderboerderij. De jongste mocht mee om hem op te halen en die vond het daar ook geweldig!
Zo is inmiddels de eerste week van de vakantie alweer voorbij en blijft de takenlijst onveranderd lang, maar wat heb ik genoten van de afgelopen week! Gelukkig is er altijd morgen, de dag waarop ik weer opnieuw plannen kan maken en misschien deze keer wel daadwerkelijk iets van de lijst kan strepen.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.