Het was donderdagmiddag. De auto was ingepakt voor een lange dag op de sportschool. We hebben een vrij strak tijdschema deze dag. Kinderen uit school, in de auto, BSO, mat leggen, lesgeven, volgende locatie. Het past allemaal precies zeg maar.
Ik was nét op tijd op het schoolplein om de kinderen uit school te halen. Zo snel als ik kon – maar zonder te rennen – snelde ik de hoek om naar de klas van de kleuter. De juf stond al bij de deur en riep hem meteen.
Stralend kwam hij de klas uit. Met een logeerbeer om zijn nek. Ik schrok en vloekte inwendig. Moet dat nu?! Ik slikte mijn irritatie weg en zei zo blij mogelijk: ‘Hé, wat leuk. Is dat een logeerbeer?’
´Het is geen beer! Dit is PomPom!´, riep de kleuter, ´en PomPom mag vandaag bij míj logeren.´
De juf vertelde dat PomPom maandag pas weer terug hoefde naar school. En tot die tijd kon hij gezellig met ons mee. Hoera.
Nu zijn wij aan de beurt
Op de sportschool zien we de verschillende logeerknuffels ook regelmatig voorbij komen. Flip de Beer, Harrie de Haas en nog wat andere variaties. Soms maken we een mooi plekje waar de knuffel goed kan kijken wat er allemaal gebeurt in de les. En soms mag de knuffel ook even bij papa of mama blijven. Net wat de kinderen en hun ouders hebben afgesproken.
De kinderen vinden het geweldig. Ze vertellen ook vaak over de leuke dingen die ze met de logeerknuffel ondernemen. De ouders lijken zo’n weekend vaak met iets minder uitbundig enthousiasme te doorstaan.
Ik begreep nooit waarom mensen zo’n beest te logeren hebben, terwijl het soms helemaal niet uitkomt, maar nu weet ik het. Het beest komt gewoon onaangekondigd mee. Dit is het en daar moet je het mee doen. Maak er maar wat leuks van.
In het dagboek van PomPom las ik wat voor ontzettend leuke dingen mensen allemaal gedaan hadden in hun logeerweekend. Nou kan dat natuurlijk toeval zijn, want als hij een weekje eerder was geweest, was hij precies op de kleuter zijn verlate verjaardagsfeestje in de binnenspeeltuin geweest. En als hij in de herfstvakantie was komen logeren, dan gingen we een weekend naar opa en oma in Duitsland.
Maar hij is er nu. Precies in een weekend wat helemaal volgeboekt is met werk.
Mee
Inmiddels huppelde de kleuter dolgelukkig met PomPom op zijn nek naar de auto. Normaal hangt hij zeurend om mijn nek, omdat hij echt niet zo ver naar de auto kan lopen. En of ik hem even wil tillen, want hij is zo moe. Maar nu was daar helemaal niets van te merken.
Hij vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat PomPom met hem mee mocht. Puntje voor PomPom.
In de auto werd besloten door de kleuter en zijn broer dat PomPom ook mee moest naar de BSO. Dat vonden de juffen vast wel goed. Bij aankomst verontschuldigde ik me, maar dat was niet nodig, want PomPom kon inderdaad gewoon mee.
Hij werd heel hartelijk ontvangen en de juffen maakten meteen een plekje voor hem aan de tafel. PomPom hoorde er echt bij en mijn kleuter vond het geweldig.
Natuurlijk moest hij ook mee naar de kleuterjudo (bij mij) bij de BSO. En naar de sportschool. PomPom werd netjes meegesjouwd en rondgeleid door de kleuter. ‘Kijk PomPom, dit is de benedendojo.’ (dojo is een trainingslocatie voor vechtsport)
De kleuter en zijn broer sloofden zich uit voor PomPom. Ze bouwden een parcours met hoepels en pylonen, slingertouwen, en een hut van stootkussens. Ze leefden zich helemaal uit.
Toen de kleuter moe was, ging hij even zitten en een filmpje kijken - met PomPom uiteraard. Hij knuffelde PomPom zo stevig. Er ging zoveel liefde vanuit en het was zo oprecht. Het was best ontroerend. Misschien toch wel leuk, zo’n logeerbeest.
Chilldag
De volgende ochtend was de kleuter best wel moe. We hadden weer een drukke dag voor de boeg en het leek me beter als PomPom even thuis zou blijven, in plaats van mee naar school zoals de kleuter voorstelde.
We legden hem in zijn onderbroek op de bank met een boekje. De kleuter had een mooi boek met auto´s voor hem uitgezocht. Daar lag hij dan. Helemaal klaar voor een chilldag. En dat vond de kleuter wel een erg goed idee. Een tikkie jaloers, en vooral vol goedkeuring zeiden de jongens PomPom gedag om naar school te gaan.
In judopak
Op zaterdag mocht PomPom alweer mee naar de sportschool. Als je via zo'n knuffel naar je leven kijkt, dan doen we eigenlijk weinig anders dan werken, terwijl dat normaal helemaal niet zo voelt.
Dit keer was ik voorbereid op PomPoms komst. Ik had een babyjudopak mee (maatje 50) en dit paste PomPom precies. Nu mocht hij ook op de judomat.
In de lessen wilden we oefenen voor de wedstrijden stokvechten die na de herfstvakantie op het programma staan. Dus ook PomPom mocht mee oefenen. Helm op, stok in zijn handen en gaan.
De kleuter kwam niet meer bij van het lachen. En ook zijn broer vond het erg grappig en deed leuk mee.
Thuis
Op de zondag bleven de kinderen thuis van de sportschool. Het was een drukke week geweest. Vorig weekend hadden we het feestje van de kleuter gevierd, dus toen was de rustdag er ook bij ingeschoten. Dus nu was het echt wel even nodig.
Ik was nog aan het twijfelen of we niet toch nog ergens heen moesten gaan, maar dat was helemaal niet nodig. De jongens hebben de hele dag door het huis gerend en PomPom met hun leukste speelgoed laten spelen. Er werd een treinbaan gebouwd, geracet, gezongen en voorgelezen. Ik heb ze niet één keer horen ruziën. Het was echt heel erg gezellig.
Door naar het volgende feest
Ineens was het weekend alweer voorbij. Op zondagavond hebben we PomPoms dagboek bijgewerkt en zijn tas ingepakt. De logeerpartij was voorbij en het normale leven kon weer beginnen. Voor ons in ieder geval.
De donderdag na het logeerfeest kwam ik de kleuter uit school halen. Een klasgenootje kwam stralend de klas uit met PomPom in zijn armen. Ik zag het gezicht van zijn moeder. ‘O nee’, zuchtte ze zachtjes, terwijl ze dapper probeerde te glimlachen naar haar kind. Vol trots en blij kletsend nam het kindje PomPom mee op weg naar een nieuw avontuur.