Na de zomervakantie worden veel groepen op school, op de kinderopvang en op de sportclub opnieuw ingedeeld. De volgende groep is een volgende stap in de ontwikkeling van een kind. Het is een mooi moment om stil te staan bij de ontwikkeling van ieder kind en de afgelopen periode te evalueren. De richtlijnen voor doorschuiven verschillen per organisatie. Op de sportschool doen we veel op gevoel en ik neem aan dat veel andere docenten dat, binnen de richtlijnen, ook doen. Het is een spannende tijd voor de kinderen en ouders.
Op de kinderopvang Mijn jongste zoon gaat twee dagen naar het kinderdagverblijf. De eerste tijd voelde ik me hier behoorlijk schuldig over. Is het echt nodig om hem weg te brengen? Kan ik het niet anders oplossen? Ik denk dat dit schuldgevoel komt, doordat mijn oudste zoon het niet zo leuk vond op de opvang. Hij is naar twee verschillende kinderdagverblijven, een gastouder en een peuterspeelzaal geweest. Hij heeft veel lieve juffen gehad en op den duur kon hij zich overal wel goed vermaken, maar hij was echt veel liever thuis. Daarom bracht ik hem alleen weg als het echt niet anders kon.
Mijn jongste zoon ervaart dat heel anders. Hij vindt andere kindjes en de juffen geweldig. Zijn broer gaat iedere dag naar school en dat vindt hij machtig interessant. Hij staat iedere dag met zijn jas en schoenen bij de deur als zijn broer weggaat, en hij is helemaal trots op de dagen dat hij ook weg mag. Hij springt uit de auto als we aankomen en loopt, al wijzend naar alles, naar zijn groep. Hij komt er ook altijd blij vandaan en heeft zelfs een vast vriendje met wie hij al echt samen speelt, terwijl dat voor zijn leeftijd nog erg ongebruikelijk is. Normaal gesproken verzorgen we bedrijfstrainingen op de dagen dat hij op de opvang zit, maar dat ligt al een tijdje stil vanwege het coronavirus. Omdat hij het zo naar zijn zin heeft, breng ik hem toch met een gerust hart weg. Laatst kwam ik hem halen en vertelde de juf dat hij na de zomervakantie naar de volgende groep gaat. Dit overviel me even. Hoezo volgende groep? Hij heeft het hier zo naar zijn zin. Haar uitleg was heel simpel: hij zit nu namelijk in een groep voor kinderen van 0-2 jaar. Hij wordt in de zomervakantie 2, dus daarna moet hij naar de groep voor 2-4 jarigen. Helder. Gelukkig is zijn vriendje bijna even oud en zitten ze ook weer samen in de nieuwe groep, dus dat zal wel goed gaan.
Op school
De laatste tijd kreeg ik een aantal keer de vraag: 'Hij gaat zeker naar groep 3 na de zomer?', duidend op mijn oudste zoon. Hij is vijf en een half jaar en zit nu in groep 1/2b. En dan zijn er veel vragen: Blijft hij nog een jaar in groep 1/2? Gaat hij naar groep 3? Welke juf krijgt hij? Met welke kindjes komt hij in de klas?
Hij is in januari jarig, dus qua leeftijd zit hij precies op het randje en is alles mogelijk. Ook qua ontwikkeling denk ik dat alles mogelijk is. Hij kan al erg goed rekenen en hij heeft zichzelf leren lezen. Daarnaast weet hij alles van zeedieren, dino's en planeten, dus cognitief is hij best ver. Tegelijkertijd is hij in zijn spel erg jong. Hij kan hele fantasiewerelden bedenken, en hij vindt spelend en bewegend leren, zoals ze bij de kleuters doen, echt fantastisch. Tijdens de lockdown deed hij een oefening op de tablet over een kip die een aantal keer 'tok' zegt. Het was bedoeld om te leren tellen en te leren luisteren. Hij telt rustig tot 1000, dus tot 10 is geen uitdaging voor hem, maar hij lag helemaal dubbel van het lachen en riep steeds stralend het goede antwoord. Gelukkig hoef ik de beslissing over naar welke klas hij gaat niet te maken, maar doen zijn juffen dat. Die hebben daar meer verstand van dan ik. Zelf heb ik wel een lichte voorkeur voor groep 1/2 in het nieuwe jaar. Hij groeit en geniet iedere dag op school en ik heb het gevoel dat er voor hem op sociaal gebied nog een hoop te leren is in deze klas. Het einde van het schooljaar is in zicht, dus de mail met de nieuwe klasindelingen zal wel snel komen.. Op de judo Op de sportschool hebben we lessen voor verschillende leeftijdsgroepen. Zo stoeien de peuters samen met papa of mama omdat het dan niet zo spannend is en omdat ze meestal nog niet iets samen met andere kinderen kunnen doen. Vanaf 4 jaar gaan kinderen zelfstandig naar school en kunnen ze ook zelfstandig in de les. Ze kunnen dan goed met andere kinderen samen en zijn gewend aan vaste structuur. Als kinderen een jaar of 6 zijn en naar groep 3 gaan, maken ze een enorme ontwikkeling door. Dan gaan ze bij ons naar de groep voor 6-8 jaar. Vanaf een jaar of 9 zijn ze op school bovenbouw en schuiven ze door naar de 9-12 jaar groep. Als ze naar de middelbare school gaan, veranderen ze weer heel erg. Ze kunnen dan echt niet meer in een jeugdles en doen dan ook met de lessen voor volwassenen mee. We hebben overwogen om een aparte puberles te doen, maar dat is lastig omdat de fysieke verschillen zo groot zijn en de ontwikkeling zo snel gaat. Sommige 13 jarigen zijn namelijk al twee koppen groter dan ik, terwijl anderen nog zo klein zijn dat ze niet in de achtbaan mogen. Op deze manier kunnen ze doorgroeien in de groep en dat gaat vooralsnog prima. Ook op de sportschool vragen ouders geregeld of hun kind niet alvast door kan naar de volgende groep. Deze vraag wordt gesteld om verschillende redenen. Soms is het omdat een kind het erg goed doet en de ouders graag willen dat hij of zij meer uitgedaagd wordt. Soms is het omdat die les op een handigere tijd is, of het praktischer is als broertjes en zusjes in dezelfde groep zitten. De timing van het doorschuiven is erg belangrijk. Als ze te vroeg gaan, dan is het te spannend en als ze te laat gaan, dan is het niet meer leuk. Soms is de timing van de ouders perfect. Ze vragen het dan precies op het moment dat wij ook het gesprek hierover willen aangaan. Als wij in de les en de ouders thuis het idee hebben dat het tijd is voor de volgende groep, dan is het kind daar hoogstwaarschijnlijk helemaal klaar voor en loopt het doorschuiven erg soepel.
Soms is het wat lastiger en zien ouders het anders dan ik. Daar ervaar ik soms druk van. Op de een of andere reden is er vaak een sterke onderbouwing nodig om uit te leggen waarom ik denk dat het beter is als een kind nog even in de huidige groep blijft. Een vechtsport staat over het algemeen lager op de prioriteitenlijst dan school of een teamsport, dus de druk die ik ervaar zal waarschijnlijk lager zijn dan wat de juffen op school en de coaches van teamsporten ervaren, maar toch. Deze prestatiedrang vind ik een minpuntje van onze prestatiemaatschappij. Gelukkig reageren ook veel ouders heel positief en krijg ik als feedback dat we erg goed naar hun kind gekeken hebben en een goede inschatting gemaakt hebben. Op elk moment Het fijne van mijn eigen sportschool is dat ik niet gebonden ben om kinderen met de vakantie wel of niet te schuiven, zoals op school. Ik kan het hele jaar kinderen naar de volgende groep schuiven, zodat iedereen altijd in de goede groep zit. We kunnen ook later nog wijzigen. Als het voor de zomer lijkt alsof een kind beter af is in de kleuterles en dit is in oktober anders, dan schuiven we alsnog. Ondanks dat is de zomervakantie wel altijd een mooi moment voor wijzigingen in de groepssamenstellingen. De lijst 'Pling', er komt een mailtje binnen. Het komt van school en gaat over de personele indeling in het nieuwe schooljaar. Twee van zijn juffen gaan samen groep 3 doen. Zijn derde juf gaat naar een andere school. Dat is jammer, want hij is echt gek op haar. Volgens hem kan ze zo goed praten en daarom is hij graag bij haar in de klas. Maar ook de andere juffen zijn zijn lievelingsjuffen als ik er naar vraag. Mooi, op die manier heeft hij iedere dag een lievelingsjuf.
'Pling', er komt nog een mail binnen, dit maal met de groepenindeling voor het nieuwe schooljaar. Hij gaat naar groep 1/2a, samen met zijn beste vriendinnetje! En hij krijgt twee nieuwe juffen. Hij is eerst even in de war omdat hij teruggaat naar 1/2a. De letters zijn willekeurig gekozen, maar hij ziet dat anders. Toen hij net op school kwam, ging hij naar groep 1/2a. Het jaar daarna ging hij naar groep 1/2b, dus hij had nu groep 1/2c verwacht, maar dat gaat even anders. Toen dat misverstand uit de wereld was, was hij blij verheugd over het nieuwe lokaal waar hij heen gaat. Ik heb hem nog maar niet uitgelegd dat ook de lokaalnummering volgend jaar anders wordt, maar dat merkt hij volgende week vanzelf wel op de kennismakingsmiddag in de nieuwe klas.
Als ik de namen van alle kindjes in zijn klas opnoem, beantwoordt hij de meeste namen met een enthousiast 'Ja!'. Het ziet eruit alsof de lijst met veel zorg is samengesteld. Veel kindjes waar hij graag mee speelt, zitten volgend jaar weer in zijn klas. Gelukkig! Daarna dringt het tot hem door dat ik iets zei over de juffen. 'Twee nieuwe juffen? Die ken ik helemaal niet!' Dat klopt. Daarom heb ik online een foto van de nieuwe de juffen opgezocht en alvast aan hem laten zien. Dan kan hij het zich misschien beter voorstellen. Hij roept ineens dat deze juf wel erg op zijn huidige juf lijkt. De overeenkomst is op deze foto ook duidelijk te zien. Het was mij ook opgevallen. Maar mijn zoon concludeert heel blij: 'Dan zal deze juf ook wel lief zijn!' Alles op zijn tijd Ieder kind ontwikkelt in zijn eigen tempo, al lijkt het soms alsof mensen haast hebben. Hoe sneller de ontwikkeling, hoe beter. Op de sportschool hebben we dat gelukkig niet. Een kind schuift door naar de volgende groep als het er klaar voor is, op zijn eigen tijd. Gelukkig lijken ook de juffen op school geen haast te hebben. Op de opvang schuiven ze door als een kindje jarig is. Heel duidelijk en logisch.
Voor ons betekent het, dat beide jongens volgend jaar weer lekker met hun beste vriendjes kunnen spelen en zich verder kunnen ontwikkelen. De jongste in de peutergroep en de oudste in de kleuterklas. Gelukkig zijn overal juffen en meesters die er verstand van hebben doorslaggevend bij deze beslissingen, en niet de ouders of de maatschappij. Ik heb in ieder geval het gevoel dat ze mijn kind echt zien. Zij zitten erop! Op naar volgend jaar.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.