Als klein kind tekende en kleurde ik heel graag. Ik vond het leuk om alles zo te maken als ik het voor me zag. Ook vond ik het heerlijk om zo netjes mogelijk te kleuren. In de laatste groepen van de basisschool kreeg ik vaak te horen dat ik maar een mooie tekening moest maken, of een stukje moest lezen als mijn opdracht klaar was. Soms was dat leuk en tekende ik echt iets, soms was het meer tijdsvulling en kleurde ik een patronen. Op de middelbare school verloor ik het plezier in tekenen. De opdrachten werden abstracter en het plezier maakte plaats voor onzekerheid mijn tekeningen wel goed genoeg waren. Ik had het gevoel dat het eindproduct beoordeeld werd en daar werd ik erg onzeker van.
Verschillend Als ik thuis zeg: 'Maak maar een tekening', dan reageren beide jongens heel verschillend. De jongste is nu nu ruim twee en hij tekent met alles op alles. Soms komt hij heel blij een vel papier met wat krabbels laten zien en vertelt dan trots dat hij een auto of een dinosaurus getekend heeft. Ik vind het geweldig als hij dat doet en sta superblij te klappen. Hij begrijpt alleen nog niet helemaal dat hij wel op papier mag tekenen, maar liever niet op de tafel, deur, muur of zichzelf. De oudste vond tekenen en kleuren helemaal niet leuk. Ik heb een tijdje gedacht dat hij misschien moeite had met de fijne motoriek en dat geprobeerd te stimuleren. Schilderen en kleien doet hij wel graag. Cijfers tekenen vind hij wel moeilijk, maar doet hij wel graag en iets maken van strijkkraaltjes of lego is ook geen probleem. Daarom bleef toch het gevoel overheersen dat hij het niet leuk vindt. Hij tekende eigenlijk nooit, zeker niet uit zichzelf, maar ook niet na tientallen keren aanmoedigen, stimuleren, als het moest van ons of als een verjaardagscadeautje voor iemand die hij heel lief vindt. Kleurplaten en tekenopdrachten van school kwamen bijna helemaal leeg mee naar huis, zodat hij ze daar af kon maken, alleen gebeurde dit nooit. Toen dit voorjaar de scholen dicht gingen, konden we precies zien wat het probleem was. Onzekerheid Om te helpen met thuisonderwijs hadden we van school een bingokaart meegekregen met diverse werkjes en opdrachten. Sommige opdrachten mocht hij van ons zelf kiezen en andere dingen moest hij doen. De tekenopdrachten en kleurplaten liet hij netjes staan totdat hij er niet meer onderuit kon. En als hij er dan aan begint, zit hij heel ingespannen te werken. Het kost hem zichtbaar heel veel moeite, want hij probeert het helemaal perfect te doen. Het tekenen moet precies zoals hij het bedacht heeft. Een cirkel moet dus perfect rond en een lijn perfect recht, anders werd hij boos. Met inkleuren moest alles overal even dik gedrukt zijn, duidelijk zichtbaar en vooral geen micrometer over de lijntjes heen. Hij is er ook van overtuigd dat het hele vak ingekleurd moet worden op dezelfde manier, daarom kan hij niet voorzichtig doen bij de randjes. En al die aannames bij elkaar maakt dat een opdracht die op het eerste gezicht vrij simpel lijkt, toch een enorme uitdaging is. Hij durfde die opdrachten dus niet te doen, omdat hij bang was dat het niet goed ging. Daarom treuzelde hij steeds en gebeurt er uiteindelijk niets. Hij oefent dus veel minder dan zijn klasgenootjes en gaat dus ook minder hard vooruit op dit gebied. Daarnaast dacht hij ook dat we thuis al zijn tekeningen weg gooiden. Er hangen er een aantal in de woonkamer. Als hij nieuwe gemaakt heeft, dan hangen we de nieuwe op en verhuizen de oude naar een plakboek. Hij wist dat niet, en had bedacht dat we alle tekeningen weggooiden omdat we vonden dat hij niet mooi kan tekenen. Arme jongen. Hij heeft zoveel stress gehad bij iedere kleurplaat en iedere tekening. We hebben in ieder geval samen zijn plakboeken bekeken met al zijn tekeningen van de afgelopen jaren. Een aantal kon hij zich nog herinneren en hij was blij dat we ze zo mooi vonden dat we ze allemaal bewaard hadden. Dat scheelt weer een beetje in de stress. Tegenwoordig kiest hij vaak zelf al waar het nieuwe kunstwerk mag hangen en welke andere tekening er dan naar het plakboek mag.
Koprol In de les zien we ook veel kinderen die bepaalde oefeningen heel erg spannend vinden om te doen. Als je kinderen de gelegenheid geeft om in hun eigen tempo bijvoorbeeld een koprol te oefenen, dan treuzelen de kinderen die het moeilijk vinden, waardoor ze minder oefenen. Kinderen die het niet spannend vinden, oefenen vaak zelfs wat extra waardoor de verschillen binnen de groep alleen maar groter worden. In de les doen we oefeningen waarvan we weten dat een kindje het spannend vindt daarom ook met extra hulp. Dit gaat heel ongemerkt voor de rest van de groep en ik vind dat vanzelfsprekend. Maar thuis, wordt die persoonlijke begeleiding toch anders ervaren. Vooruitgang Toen we eenmaal wisten waar het probleem zat met het tekenen, konden we eindelijk gericht proberen om hem te helpen. We hebben iedere dag wel een tekening gemaakt. Alles wat je oefent, gaat beter, maar het kostte wel veel moeite. Eén schilderij vond hij goed genoeg gelukt om aan één van zijn juffen te geven. Inmiddels durft hij al veel meer. Thuis wil hij soms ineens een tekening of knutsel maken. Dit schooljaar neemt hij ook veel meer tekeningen uit school mee naar huis. Als hij tegenwoordig iets tekent of meeneemt uit school, dan is het meestal een krijttekening. Heel karakteristiek, duidelijk en fel van kleur. Ik vind het echt geweldig. Eerder dit jaar tekende hij ook veel regenbogen, maar nu weer dingen zoals een boom, een dier, regen of een ridder. Ook zijn kleurplaten zijn verder af dan een jaar geleden en kan hij uitleggen wat hij nog had willen doen, maar wat niet gelukt was in de tijd die hij had. Wat hij nog wel moeilijk vindt, is om iets voor iemand te tekenen. Hij wil dan graag iets tekenen wat die persoon mooi vindt en dan ook nog het liefst in zijn of haar lievelingskleur. Toen ik voorstelde om een tekening voor opa en oma te maken, begon hij gelijk. Hij wilde paarse bloemen voor oma tekenen, maar hij wilde ook wel bloemen in een andere kleur. Uiteindelijk had hij verschillende bloemen getekend en had hij zin om Spiderman te tekenen. Dilemma, want hij dacht dat oma dat niet mooi zou vinden, want Spiderman is niet voor meisjes. (Geen idee waar hij dat vandaan heeft, maar hij is er echt van overtuigd.) Na een beetje aandringen heeft hij toch Spiderman naast de bloemen getekend, maar dan moest de tekening wel voor opa en oma samen worden. Thuiswerken Het ziet er nu naar uit dat we de komende periode veel thuis zijn en ook weer thuisonderwijs mogen geven. Ongeacht wat de juf aan oefeningen bedacht heeft, gaan we weer veel oefenen met tekenen en kleuren. Hopelijk kan hij de dingen die hij zo moeilijk vindt overwinnen en krijgt hij er ook nog een beetje lol in. De komende weken zijn er veel mensen in onze familie jarig, dus de eerste thuiswerk opdracht is: Maak maar een mooie tekening.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.