Inmiddels is het de derde week dat de scholen gesloten zijn. En dus ook de derde week dat ik naast mijn normale werkzaamheden aan de gang mag als juf mama.
Een van de 2 miljoen Iedere dag is het wel ergens in het nieuws. De scholen zijn dicht en veel werkende ouders worstelen met alle dingen die ze nu moeten doen. Onder ieder bericht online staan heel veel reacties. Een aantal van die reacties lijken ondersteunend en begripvol, maar veel zitten ook vol onbegrip voor elkaars situatie. Sommigen vind ik zelfs ronduit schokkend. Leef en laat leven is kennelijk online nog niet echt doorgedrongen. Ik begrijp dat zo'n twee miljoen huishoudens met schoolgaande kinderen nu aan de keukentafel al hun taken proberen te combineren. En wij zijn er daar één van. Ritme Normaal gesproken gaat de oudste naar school met continurooster. We brengen hem om 8.30 uur weg en halen hem om 14.30 uur weer op. De jongste gaat twee dagen naar de opvang en dan hebben we tijd voor de administratie, mail, online dingen, en voor weerbaarheidstrainingen bij bedrijven, zorginstellingen en scholen. Tenminste, we deden dat op deze manier voordat de coronacrisis begon. Nu zitten we met z'n vieren thuis. Een drukke peuter die graag op onderzoek gaat en best wat aandacht vraagt. Een kleuter die zijn vriendjes, meesters en juffen mist. En wij, die alles in goede banen proberen te leiden en tussendoor ook nog iets nuttigs voor de sportschool proberen te doen. We hebben contactmomenten met school en logopedie, maar verder kunnen we redelijk onze eigen tijd indelen. Dat scheelt enorm in de stress. Goed geregeld Dankzij de ervaring vanuit het voorjaar loopt het hele thuisonderwijs nu een stuk soepeler. We werken vaak aan de keukentafel, maar daarnaast hebben we een aparte werkplek. Sam en ik delen een laptop en de kinderen hebben allebei een eigen tablet. We hebben dat omdat het super praktisch is op de sportschool. Als ze allebei even rustig moeten zitten, dan mogen ze achter de tablet. En dat komt nu ook heel goed van pas. Spelletjes en knutselmateriaal hebben we standaard in huis, dus ook nu de meeste winkels gesloten zijn, kunnen we veel verschillende dingen doen. Qua onderwijs geven redden we ons wel. We zijn ons al jaren aan het verdiepen in de ontwikkeling van kinderen en hoe ze dingen leren. De stof is nu wel anders, maar een mooie gelegenheid om te zien waar de oudste de hele dag mee bezig is, en om te kijken hoe de basis voor school gelegd wordt. Ik vind dit eigenlijk ook erg leuk om te doen. Het lastige is nu alleen dat de oudste best boos wordt als we iets net even anders uitleggen dan de juf. Dat is nu even niet anders en dat zal hij moeten leren accepteren. En om het voor hem nog erger te maken, loopt zijn kleine broertje ook nog de hele dag in de buurt en wil precies hetzelfde doen als wat hij doet. Een andere uitdaging is om tussendoor tijd voor mijn eigen werk te vinden. Het doel is dat we allemaal iets nuttigs en iets leuks doen op een dag.
Leuk Qua leren weet de oudste wel steeds beter wat er van hem verwacht wordt. 'Hé, een nieuwe bingokaart!', riep hij enthousiast en begon direct te kijken welke opdracht hij als eerste wilde doen. We hebben de afspraak dat hij steeds mag kiezen wat hij doet, maar aan het eind van de week is de hele kaart gedaan. En tussendoor krijgt hij aanvullende opdrachten. Tot nu toe hebben we al best wat leuke dingen gedaan. Oefeningen met letters, klanken, woorden, cijfers en rekenen doet hij graag. Alles met bewegen is leuk en hij heeft een enorme tent in de woonkamer gebouwd. Ook zijn spelletjes spelen en lekkere dingen bakken favoriet, en hebben we afgelopen week al uren verschillende tuinvogels geteld. De verplichte tekeningen en knutsels kiest hij niet als eerste uit, maar als hij eenmaal bezig is, dan lijkt hij er wel plezier in te hebben en doet hij het allemaal zonder protest. Het is even aanpassen, maar het is gelukkig wel erg gezellig thuis. Wij proberen de stress voor ons bedrijf niet de overhand te laten krijgen en de oudste probeert er toch het beste van te maken met juf mama en meester papa. Ik vind dat heel knap van hem. Schema Op social media zie ik regelmatig schema's voorbij komen die je voor thuisonderwijs kunt gebruiken. Sommige zijn heel gedetailleerd en beschrijven zelfs hoeveel minuten je met bepaalde activiteiten bezig moet zijn. Hoe doen mensen dat?? Ik word al zenuwachtig als ik ernaar kijk. De meesten beginnen strak om 8.30 aan de keukentafel met het schoolwerk, dan volgt een gezond 10 uurtje, buitenspelen, meer schoolwerk, lunch, weer naar buiten, nog meer schoolwerk, en dan spelen en schermtijd. Diep respect voor iedereen die dat voor elkaar krijgt. Bij ons is het een stuk chaotischer. Hoewel ik meestal vroeg op sta, moet ons gezin even opstarten in de ochtend. De jongens kijken eerst rustig een filmpje en ik doe wat werk en daarna gaan we eens naar de taken voor die dag kijken. Daarna hangt het schoolschema van de oudste gedeeltelijk af van de grillen van de peuter. Als de jongste rustig aan het spelen is, dan kunnen we een opdracht met veel begeleiding doen. Als peuterlief alles bij elkaar krijst en een driftbui heeft omdat hij ook naar school wil, dan is een beweegopdracht beter te doen. Als het echt niet lukt, gaan we eerst iets compleet anders doen of naar buiten. Deze flexibiliteit werkt bij ons thuis prima. Moeilijke knutsels en dingen die stuk kunnen, zoals puzzels doen we voornamelijk als de jongste slaapt en zo kijken we van dag tot dag. Het betekent wel dat we vaak na schooltijd of in de avond met opdrachten bezig zijn, maar de dagen zijn zo voor iedereen goed te doen. Beeldbellen in je pyama Van de week ging het even mis. De jongste zat rustig te spelen en de oudste was lekker met een schoolopdracht bezig. Hij moest met alles tellen in huis binnen een door mij gestelde tijdslimiet. Hij rende zich een ongeluk en het was hartstikke gezellig. Ik had zelf slecht geslapen en was nog niet aangekleed. 'Pling', zegt mijn telefoon, 'lukt het met inloggen?'. Het is de juf. Ik lees het bericht nog een keer en langzaam dringt het tot me door. We hadden een afspraak en ik heb er geen seconde meer aan gedacht. Totaal vergeten. Het tijdschema is echt op de minuut, dus je moet precies op tijd ingelogd zijn, en dat is nu dus niet gelukt. Ik pak snel een tablet en probeer alsnog zo snel mogelijk in te loggen en tegelijk de juf te berichten dat we onderweg zijn. Wat was de gebruikersnaam ook alweer?! Lang leve auto-save. Nu nog de naam van die vergadering. De juf stelt ons gerust en zegt dat het niet geeft omdat ze de tijd heeft. Dat scheelt weer. Even later zitten we beeldbellend op de bank, de oudste in pyjama, ik als Ma flodder in ochtendjas met ongekamd haar, de woonkamer ontploft en de jongste in een vieze pyjama vol met banaan die ook wat aandacht van de juf probeert te krijgen. Het is al half elf en complete chaos. Normaal ben ik niet bezig met wat mensen van ons denken, maar deze situatie valt me ineens op. Zouden we nu een vinkje krijgen? En op de 'daar-moet-je-extra-op-letten-lijst' geplaatst worden? We hebben namelijk wel wat minpuntjes gescoord vandaag: niet aan afspraak houden, bende in huis, onverzorgd, niet aangekleed, en niet gemotiveerd. Want na al het haasten, bleek dat onze kleuter helemaal geen zin had in een videocall die zijn opdracht onderbrak. De juf vroeg of hij nog iets wilde vertellen. Hij keek naar mij en fluisterde zo hard als hij kon: 'NEE!!'. Hij is normaal gek op de juf, maar kennelijk was dit even het verkeerde moment. Het is wat het is. Voorlopig mogen we nog zeker drie weken thuisonderwijs geven, dus we maken er het beste van.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.