Twee dagen werken, twee dagen kinderopvang en vijf dagen school. Vorige week was de meeste normale week in maanden. We hadden allemaal minstens twee dagen van onze normale dagbesteding. 'Zo deden we dat vroeger ook!', zei de kleuter enthousiast. Ouderwets genieten dus. En dat was nog niet alles, want als kers op de taart mochten de jongens ook weer naar de kapper. En dat was, vooral voor de oudste, na 15 weken geen overbodige luxe.
Luxe
Het normale leven lijkt na een jaar van maatregelen en lockdowns echt een onbeschrijflijke luxe. Veel dingen die nu niet kunnen zijn niet echt essentieel. We kunnen best zonder winkelcentrum en horeca. En ook lukt het makkelijk zonder een bezoekje aan de dierentuin, wat drinken op het terras of een verjaardag vieren met familie en vrienden, maar het is wel erg leuk als dat allemaal wél kan.
Ook de kapper is voor mij geen eerste levensbehoefte. Ik heb lang haar dat meestal in een staart gebonden zit, dus de kapper heeft geen goede klant aan mij. Het haar van de kleuter is compleet anders. Het valt altijd in hetzelfde kapsel, ongeacht hoe het geknipt wordt of hoeveel gel je er in stopt. Als het te lang is, dan hangt het onherroepelijk de hele dag voor zijn ogen. Hij heeft er geen enkele keer over geklaagd, maar hij probeerde wel zo'n 100x per dag zuchtend - en tevergeefs - het haar uit zijn gezicht te vegen. Gelukkig is hij daar nu weer even van af. En die kortgeknipte koppies zien er weer zo lekker fris uit.
Flexibiliteit
Helaas was het semi-normale leven na een week alweer voorbij. Een aantal van onze lessen kon vanwege slecht weer echt niet doorgaan, de peuter werd ziek en het hele gezin mocht twee dagen met hem mee in quarantaine. Gelukkig was de quarantaine na een negatieve test dit keer van korte duur.
Eigenlijk is het iedere dag aanpassen aan hoe het gaat. Kan de oudste naar school? Mag de jongste naar de opvang? Kunnen we met deze weersvoorspelling veilig lesgeven? Als één van deze vragen met 'nee' wordt beantwoord dan moeten we de planning aanpassen. Dit vraagt van iedereen veel flexibiliteit. Ik ben blij om te zien dat de meeste mensen in mijn directe omgeving dat ook gewoon doen. Steeds omschakelen en reageren op wat er gebeurt, en vooral er het beste van maken.
De naam van onze sportschool (Junansei) is een Japanse term voor flexibiliteit. Toen we tien jaar geleden deze naam kozen had ik toch niet gedacht dat dat zo toepasselijk zou worden. Vooralsnog lijken er komende week voor ons geen bijzonderheden te zijn. Als er geen vreemde dingen tussendoor gebeuren, dan hebben we alweer een semi-normale week in het vooruitzicht. Ik ben benieuwd..
Structuur
In onze jeugdlessen werken we met een duidelijke structuur en met duidelijke regels. Iedereen probeert de oefening te trainen die is voorgedaan en we gaan op een normale en respectvolle manier met elkaar om. Dat betekent dat er goed geluisterd wordt, en dat we vriendelijk, beleefd en behulpzaam zijn naar elkaar. Daardoor heeft iedereen de ruimte om zichzelf te zijn, mits dat niet ten koste gaat van iemand anders of van de veiligheid.
Vanuit die basis kunnen we dingen variëren. Nu staan we dus buiten. De locatie is anders, er is tijdelijk geen judomat en je merkt wat voor weer het is. Dat is allemaal anders dan binnen in de zaal met tl-licht waar het altijd 18 graden en windstil is. Ondanks alle verandering zijn de regels hetzelfde als altijd. We hebben alle veranderingen benoemd en waar nodig toegelicht. De kinderen hebben zonder uitzondering rustig geluisterd, begrijpend geknikt en zijn toen aan het werk gegaan.
Ik vind het verbazingwekkend hoe makkelijk kinderen zich aanpassen aan de situatie. Hun enthousiasme is overweldigend en het lijkt echt geen probleem te zijn. Ze geven alleen aan dat ze de trainingen erg gemist hebben toen dat niet mocht. En dat begrijp ik heel goed!
Weten waar je aan toe bent
'We hebben perspectief nodig, een stip op de horizon', schreeuwen de media dagelijks. Iedereen wil graag weten waar hij aan toe is. Iedere dag zie ik weer een nieuwe belangenvereniging, waarvan ik het bestaan niet eens wist, roepen om duidelijkheid. Kennelijk heeft bijna iedereen behoefte aan duidelijke spelregels. Het is nou eenmaal erg prettig als je weet wat je kunt verwachten. Aan de landelijke politiek kan ik, behalve stemmen, niets veranderen. Maar rondom onze eigen lessen kan ik gelukkig wel zoveel mogelijk duidelijkheid scheppen.
Aanmelden
Toen we in het voorjaar buitenlessen organiseerden, waren mensen verplicht om zich vooraf aan te melden. Nu vragen we dat weer van mensen. Niet omdat het verplicht is, maar wel omdat het voor ons erg handig is. Als er iets verandert, of het wordt slecht weer en de les kan niet doorgaan, dan kunnen we de juiste mensen bereiken. Volgens mij zit niemand namelijk te wachten op een lading extra emails over lessen waar je niet van plan was om naar toe te gaan. Of nog erger, dat je je een ongeluk haast om op tijd naar een les te komen die dan ineens niet doorgaat.
Buienradarstress
Voorspelbaarheid is dus fijn. Dan weet iedereen namelijk precies waar hij aan toe is. En dat lukt met de weersvoorspellingen voor geen meter. Precies dát is ook wat ik zo lastig vind aan de buitenlessen. We kunnen geen tent neerzetten en ons zonnescherm is spatwaterdicht en absoluut niet storm-bestendig. In het geval van regen en wind hebben we dus gewoon pech. Voor mezelf is het niet zo'n probleem, maar onze leden wil ik graag ruim van te voren laten weten als een les niet doorgaat. Aan de andere kant, wil ik ook niet voor niets een les afzeggen.
In de praktijk betekent dat dat ik de hele dag alle verschillende weerapps bekijk. Blijft het droog? Hoeveel regen komt er? Redden we dat met de tijd? Een continue afweging of het redelijkerwijs nog kan met de lessen. En als blijkt dat het niet kan, dan moet ik ineens razendsnel handelen. Mail, app, sms en messenger, alles is goed als we mensen maar op tijd kunnen bereiken. Het is op die manier alleen meer werk om een les af te zeggen, dan om hem te geven, en ook een stuk minder leuk. Maar soms is het niet anders.
Voor komende week wordt er nog wat regen voorspeld, maar de week daarna lijkt het rustig voorjaarsweer te worden. Hoera! Even een weekje zonder buienradarstress en mét budolessen. Ik kijk er nu al naar uit!
'De lente is het geluk in de lucht'
- Comtesse Diane de Beausacq -
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.