Vorige week vrijdag was voor mijn oudste zoon een stomme dag. Zo stom, dat hij het er al de hele week over heeft. De schoolfotograaf kwam en alle foto's werden in de gymzaal gemaakt. Daarom verviel de gymles van de gymmeester. Hij was zo boos, zo verdrietig en zo teleurgesteld. Hij begreep er helemaal niets van. Hoe kon een foto nou belangrijker zijn dan de gymles?
Vakdocent
Mijn oudste zoon heeft drie keer per week gym. Daarnaast doen ze bewegend leren op de dagen dat ze geen gym hebben. Hij mag dus iedere dag lekker bewegen op school. En dat is ook nodig, anders vliegt hij tegen de muren op. Na school zit hij drie keer per week op judo, één keer per week op zwemles en fietst hij dagelijks. Hij gaat bijna iedere dag mee naar de sportschool waar hij rent, klimt en hutten bouwt, en gelegenheid genoeg heeft om te bewegen.
Sinds dit schooljaar hebben ook de kleuters op de school van mijn zoon les van een vakdocent. Twee gymlessen worden door zijn eigen juf gegeven, en de derde les door een echte gymmeester in de grote gymzaal. Mijn zoon vindt het geweldig. In het begin van het jaar vroeg hij steeds welke dag het is en hoe lang het nog duurde tot het vrijdag was. Eerst dacht ik dat hij aftelde naar het weekend en ik vroeg hem bezorgd of hij het naar zijn zin had op school. Normaal duurt het even voordat hij dingen vertelt, maar nu was hij vrij snel. Op vrijdag heeft hij gym van de nieuwe gymmeester en dat is leuk! Iedere vrijdag springt hij blij zijn bed uit en wil hij als eerste op school zijn. Als je namelijk als eerste op school bent, dan ben je zeker weten niet te laat voor gym. Uit school vertelt hij enthousiast wat ze gedaan hebben, wat er goed ging en wat hij nog kan verbeteren. En natuurlijk wat voor spelletje ze gedaan hebben, wie er snel waren en wie er getikt werden. Twee weken geleden had hij zelfs gewonnen. Zoveel en zo uitgebreid heeft hij nog nooit verteld over activiteiten op school.
Vroeger
Als ik terugdenk aan de gymlessen die ik zelf op school kreeg, dan is dat een stuk minder positief. Ik vond het verschrikkelijk. Ik kan niet goed hardlopen en was erg onzeker met balsporten. We deden voornamelijk hardlopen, basketbal en volleybal. En met mijn lengte van iets meer dan anderhalve meter en gebrek aan balgevoel niet echt een positieve bijdrage aan leveren. Ook het geschreeuw van diverse docenten dat ik harder moest lopen, verder moest gooien of dat het stom was dat ik het spel niet goed begreep, herinner ik me nog levendig.
In de bovenbouw van de middelbare school ging het iets beter. De gymlessen werden diverser en we moesten verplicht kennismaken met andere sporten. Zo deden we circuittraining, aerobics, squash, acrobatiek en zelfverdediging. Hier had ik wel plezier in en ik kon deze dingen ook een stuk beter dan hardlopen. Desondanks bleef het gevoel van 'stom' van alle voorgaande jaren toch overheersen. Ik had echt nooit gedacht dat ik nog eens vrijwillig een sportschool zou beginnen en full-time en vol plezier met sport bezig zou zijn.
Met de kennis van nu denk ik dat ik gewoon pech heb gehad met mijn gymdocenten. Gelukkig zijn er ook leuke gymdocenten die de kinderen stimuleren en motiveren, en heeft mijn zoon er daar één van.
Enorme toevoeging
Op de sportschool geven we vaste lessen, maar ook eenmalige trainingen zoals workshops op scholen en kinderfeestjes. We hebben de afgelopen jaren echt heel veel kinderen uit de regio gezien. Er zijn veel verschillen tussen kinderen, maar ook tussen scholen en sportclubs. Over het algemeen is de motoriek van kinderen die op school regelmatig gym krijgen van een vakdocent veel beter dan kinderen die dat niet krijgen. Je ziet het verschil niet alleen in de motorische vaardigheden die ze al beheersen, maar ook in de manier waarop ze dingen aanleren. Ze kunnen beter kijken en nadoen, en bewegen preciezer. Zowel met spelletjes als met wedstrijden lijken ze beter met winnen en verliezen om te kunnen gaan.
Ook in de sportclubs in de regio is er veel verschil. Tijdens workshops komen kinderen vaak blij vertellen als ze ook op vechtsport zitten, dus inmiddels hebben we wel een redelijk beeld van wat er in de regio aan vechtsport wordt gegeven. Sommige clubs zijn ontzettend goed. Ze leren de kinderen echt bewegen. Je ziet dat ze bepaalde dingen vaak getraind hebben en ze kunnen goed valbreken. Een nieuwe oefening is dan geen enkel probleem. Een goede sportclub en een vakdocent voor gym op school zijn echt een enorme toevoeging.
Op de school van mijn zoon doen ze gelukkig veel aan bewegen. Dat was de afgelopen jaren prima. Er was altijd al een vakdocent voor de kinderen vanaf groep drie. Dat leek me prima, maar nu de kleuters sinds dit schooljaar ook les krijgen van de gymmeester merk ik het verschil. Voor mijn zoon is dit het hoogtepunt van de week geworden. Hij wordt uitgedaagd, leert nieuwe dingen en kijkt er de hele week naar uit. Ook voor de kleuters is een vakdocent een enorme toevoeging.
Weer vrijdag
Het is weer vrijdag vandaag. Er is geen schoolfoto, dus er zou gewoon gym moeten zijn. We hebben wel geprobeerd om de verwachting iets te temperen, want stel je voor dat de gymmeester verkouden is en dus geen les mag geven. We zijn vandaag niet op de fiets, want het gaat stormen en hard regenen vanmiddag. De looproute naar de klas gaat langs de gymzaal. Mijn zoon heeft zich nog niet gerealiseerd dat je vanaf buiten in de gymzaal kunt kijken. Ik zie dat het licht aan is en dat er materialen klaar liggen. Dat ziet er goed uit. Er loopt ook een meester in de zaal. Ik roep Noah en wijs naar de ramen. Hij kijkt nieuwsgierig naar het raam, en vraagt wat ik bedoel, terwijl hij naar binnen kijkt. Hij heeft aan een halve blik genoeg. 'Het is de gymmeester!' Hij is er! We hebben gym vandaag!' Juichend rent hij naar de klas. Vandaag is gelukkig geen stomme dag.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.