Een aantal jaar geleden hebben Sam en ik besloten om vol voor onze sportschool te gaan. All-in als het ware. Best een gokje met twee kinderen en flinke vaste lasten, maar wel een mooie droom. In mijn beleving hebben we, voordat we deze stap zetten, een grondige risicoanalyse gedaan. Ik kon geen enkel scenario bedenken waar al onze activiteiten weg zouden vallen, en het bijbehorende inkomen. Dus hoe groot kan dat risico zijn? Maar ja, toen was het half maart en zat heel Europa ineens midden in een coronacrisis. Alle inkomsten uit kinderfeestjes en bedrijfstrainingen zijn weggevallen, en we mochten geen les meer geven. Hebben we misgegokt?
Flexibiliteit
De naam van onze sportschool is Junansei. Dat is een Japanse term voor flexibiliteit. In onze lessen proberen we kinderen en volwassenen het vertrouwen te geven dat ze zich kunnen redden in veranderende situaties. Ik heb in mijn eigen trainingen geleerd om iedere techniek te zien als een oplossing voor een aanval, oftewel een probleem. Vanaf de eerste les leert iemand technieken en kan het probleemoplossen beginnen. Als je iets langer traint, beheers je meer technieken en kun je verschillende oplossingen kiezen voor hetzelfde probleem. Daarnaast kun je dit ook toepassen op problemen in het dagelijks leven. Op die manier kun je jezelf ontwikkelen als mens en jezelf staande houden in een constant veranderende maatschappij.
Dat klinkt heel mooi, maar nu moet al die flexibiliteit ineens in de praktijk gebracht worden en kunnen we hopelijk de daad bij het woord voegen, of in goed Engels, practice what you preach.
Denken in kansen
De eerste week heb ik wezenloos op de bank voor me uit zitten staren. Normaliter ben ik best een workaholic en altijd druk. Opeens zat ik de hele dag thuis, zonder activiteiten op de sportschool, nauwelijks mail en geen vooruitzicht op verbetering. Ik had even nodig om alles te bevatten. 'Denk in kansen en mogelijkheden' gaf iemand als advies. Ik probeer positief naar dingen te kijken, maar het is altijd fijn om hier extra aan herinnerd te worden. Toen de eerste schok verwerkt was, kwamen er steeds meer vragen en ideeën. Wat kun je zelf thuis oefenen? Lukt dat in een kleine woonkamer? Wat kunnen kinderen thuis oefenen? Kun je digitaal judoles geven? Wat kun je doen op 1,5 m afstand?
Al snel hadden we een digitale dojo ingericht met diverse oefen- en stoeivormen die binnen het gezin goed te oefenen zijn in de woonkamer. We hebben ook geprobeerd om samen te oefenen. Stoeien en oefenen met de kinderen ging prima. Leuk zelfs, als je met het hele gezin dezelfde hobby deelt. Samen met Sam iets doen lukte echter absoluut niet, want steeds als één van ons een stoot- of trapaanval maakte, sprongen onze kinderen schreeuwend tussen ons in dat we elkaar geen pijn mochten doen. Echt heel lief, alleen werd het daarom wel bijna onmogelijk om samen instructiefilmpjes op te nemen, of via zoom lessen aan te bieden.
Ondanks de uitdagingen ben ik heel erg dankbaar dat bijna al onze leden hun contributie hebben doorbetaald, terwijl er geen fysieke lessen waren. Kennelijk sporten er heel veel lieve mensen bij ons. Ik had me anders echt geen raad geweten. Er is nog steeds stress, want ik weet niet hoe het verder gaat en hoe we het financieel allemaal moeten redden de komende maanden. Maar ik heb gelukkig ook kunnen genieten van de tijd met ons gezin. Ik heb nu een goed beeld van wat mijn oudste zoon allemaal leert op school. We hebben koekjes en cakejes gebakken (hallo coronakilo's), en urenlang mens-erger-je-niet en ganzenbord gespeeld.
Judo op 1,5 m
Op een gegeven moment kwam er een versoepeling van de coronamaatregelen. Het was vanaf eind april voor kinderen toegestaan om buiten te sporten mét contact. Mijn hoofd draaide overuren. Bedoelden ze nu 'buitensporten zijn toegestaan' of 'buiten sporten is toegestaan'. En als het dat laatste is, mogen wij dan ook naar buiten om les te geven? Ik heb een protocol geschreven en naar de gemeente gestuurd. En het was akkoord. We mochten weer open! Beperkt weliswaar en onder strenge voorwaarden, maar de eerste stap was gezet.
Buiten trainen was wel even een uitdaging. We hebben een losse judomat, dus die kunnen we gemakkelijk buiten neerleggen. Het grote nadeel van buiten is dat je met het weer te maken hebt. Zo ben ik al een week of zes bezeten door het weer en kijk ik ieder half uur naar diverse weersvoorspellingen. Het weer is dit voorjaar echt prachtig, alleen op kleine schaal loop ik af en toe tegen wat dingen aan. Als de mat bijvoorbeeld even in de zon ligt, wordt hij erg heet en dat doet pijn aan je voeten. Sokken kan niet i.v.m. de veiligheid, dus hebben we een zeil gespannen, zodat de mat in de schaduw ligt. Het zeil is een beetje waterdicht, dus als er onverhoopt een bui valt, kunnen we dat hebben. Opgelost. De hele constructie is alleen wat gevoelig voor wind. Bij teveel wind breken de touwen en rubbers waar het zeil mee bevestigd is, en eventuele opgevangen regen waait dan alsnog op de mat. Zo blijven we lekker bezig. Een ding wat ik geleerd heb in deze periode is dat ik oprecht houd van binnensport. Een zaal met een dak, muren, constante temperatuur en zonder wind. Heerlijk! Mogen we al weer naar binnen?
Probleemoplossend vermogen
Al vrij snel volgde weer nieuwe versoepelingen. De jeugd tot en met 18 jaar en de volwassenen mochten ook buiten trainen op 1,5 m afstand. Weer een nieuwe uitdaging. Wat kun je doen op 1,5 m afstand? Wat is voor mensen een meerwaarde om te komen trainen?
Als ik naar mezelf kijk, dan ben ik gevormd door de het trainen van de krijgskunsten. Het heeft me geleerd om ergens voor te werken, om te blijven oefenen, om jezelf te verbeteren en je doel te bereiken, en dat het niet erg is fouten te maken. Het allerbelangrijkste is dat je moet handelen en blijven doorgaan, ook als het even tegenzit of anders gaat dan je verwacht had. Soms kun je niet overnieuw beginnen, de mislukte poging vergeten en met een schone lei beginnen, maar moet je juist doorgaan vanuit de mislukte poging. Dat betekent roeien met de riemen die je hebt en er het beste van maken.
Interactie
Een van de belangrijkste elementen uit de verdedigingssporten die we geven is interactie. De partner waarmee je traint creëert een probleem en jij probeert vanuit je eigen kracht dat probleem op te lossen, ook als dat probleem in de loop van de oefening verandert. Natuurlijk kun je vanuit allerlei standaardsituaties je eigen bewegingen proberen te perfectioneren, maar het is altijd fijner om te trainen met een partner die op je reageert. Zo kun je elkaar samen verder brengen.
We hebben ervoor gekozen om in de lessen voor volwassenen met zwaard te trainen. Het Japanse zwaard (de katana) vormt de basis van alle Japanse verdedigingssporten en is heel goed op 1,5 meter afstand te trainen. Daarnaast vind ik het geweldig om met zwaard te trainen! (Denk in kansen). Alle principes die we normaal onderwijzen komen ook in het zwaardvechten naar voren, zoals jezelf herpositioneren, timing en interactie met je partner, alleen dan op een veilige afstand. En ik vind het heel erg leuk om iets waar ik zelf zoveel plezier aan beleef te kunnen delen.
Deze week kwam alweer een nieuwe versoepeling. De jeugd tot en met 18 jaar mag met contact trainen. En de geruchten zeggen dat ons mogen voorbereiden om vanaf 1 juli weer naar binnen te gaan, en dat we misschien zelfs per 1 september weer volledig open kunnen gaan. Spannend, en sneller dan verwacht! Misschien hebben we toch goed gegokt!
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.